Skarbiec

Skarbiec to specjalne pomieszczenie do przechowywania skarbów. Takie pomieszczenia z wyjątkowo grubymi murami, często bez okiem i z maleńkimi drzwiami, pilnie strzeżone przez straże, budowano dawniej w zamkach.

Swoje skarbce mieli możnowładcy – królowie, książęta, biskupi. Trzymali w nich najcenniejsze dobra – dzieła sztuki, diamenty, złoto lub ważne dokumenty. I oczywiście pieniądze. Szefem skarbca był skarbnik, zwany też podskarbim. Nie tylko pilnował zgromadzonych skarbów, ale często odpowiadał za finanse całego królestwa. Za to, żeby król mógł się dobrze bawić, ale też za to, żeby miał za co prowadzić wojny.

Kiedy powstały banki, także miały swoje skarbce. I mają je do dziś. Podobnie jak dawniej w skarbcach przechowują najcenniejsze dobra, należące do ich klientów, w tym także złoto. Rzadko jednak trzymają tam pieniądze takie, jakich używamy na co dzień. Te raczej krążą zapisane elektronicznie na serwerach. Żeby bank miał zawsze tyle pieniędzy, ile mu potrzeba na wypłaty dla swoich klientów, działają w nich departamenty skarbu.

Najpotężniejsze skarbce mają dziś banki centralne, a w Polsce – Narodowy Bank Polski. Trzyma w nim sztabki złota oraz inne rezerwy walutowe państwa. Takie rezerwy są konieczne na wypadek, gdyby doszło do jakichś strasznych kataklizmów, jak na przykład wojna. To nasze „zaskórniaki”, których wolno użyć tylko po to, żeby zapobiec wielkiej katastrofie. Trochę podobnie jak z domowymi oszczędnościami przeznaczonymi nie na wydatki, ale na „czarną godzinę”.

Najpotężniejszym skarbcem na świecie jest Fort Knox w stanie Kentucky w USA. Tam trzymane są amerykańskie rezerwy złota – odkładane również na „czarną godzinę”. Za stalowymi, 22-tonowymi drzwiami półmetrowej grubości, przechowywane jest 4,5 tys. ton złota amerykańskiego banku centralnego. Fort Knox to potężna twierdza, której pilnuje około tysiąc żołnierzy.