89. urodziny Zbigniewa Makowskiego

Zbigniew Makowski urodził się w 1930 roku w Warszawie. W latach 1950-56 uczył się w stołecznej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Kazimierza Tomorowicza. Jego domeną było malarstwo i rysunek, ale był także ilustratorem i poetą.

Własną drogą

Artysta długo poszukiwał własnej drogi, bo choć blisko mu było do awangardy, nie utożsamiał się z jej przekazem z lat ‘60. Cenił surrealistów dbających o wolność skojarzeń. Do swoich prac wprowadzał wielość znaczeń, wykorzystując różnorodność znaków. Ich nagromadzenie, wyrazista forma i skondensowany przekaz są wyznacznikiem charakterystycznego stylu artysty rozpoznawalnego nie tylko w kraju. Makowski tworzy rozbudowane wieloznaczne kompozycje, do konstrukcji których używa szeregu elementów, m.in. cyfr, liczb, figur, symboli a także fragmentów krajobrazu czy przedmiotów.

Przemyślana układanka
Choć czasem jego obrazy sprawiają wrażenie przypadkowej układanki, w rzeczywistości są dokładnie przemyślanymi kompozycjami o symbolicznym znaczeniu. Wielość różniących się od siebie elementów w jego pracach to także wyraz rozległych zainteresowań twórcy. Zajmują go różne dziedziny nauki, m.in. matematyka, filozofia czy wielość kultur, m.in. azjatycka. Jego rysunki powstają na różnych powierzchniach, np. odmiennych tkaninach, jak płótno czy aksamit oraz różnych rodzajach papieru.

Doceniany na świecie

Zbigniew Makowski jest jedynym w swoim rodzaju twórcą, którego prace są doceniane na całym świecie. Można je zobaczyć m.in. w siedzibie ONZ w Genewie – kompozycja „Mirabilitas secundum diversos modos exire potest a rebus” została przekazana tam przez rząd polski, w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris – Galerie Jeanne Bucher w Paryżu czy Museum of Modern Art  w Rio de Janeiro.

W bankowych zbiorach
W kolekcji PKO Banku Polskiego znajduje się jedno z charakterystycznych dzieł artysty z 1988 roku pt. „Che nel destructo”. To praca tuszem i akwarelą na papierze, wykonana techniką mieszaną z wielu kawałków papieru sklejonych lub zszytych sznurkiem. Praca zdaje się nawiązywać do tradycji dadaistów i surrealistów. Jej poszczególne elementy, m.in. figury geograficzne, znaki graficzne, postaci czy motywy dekoracyjne odwołują się to konkretnych wpływów i zainteresowań artysty, a wszystko razem tworzy spójny przekaz. Precyzyjne rysunki dopełniają wrażenie iluzyjności przestrzeni i wzmagają tajemniczy nastrój intelektualnej całości. Więcej o pracy na stronie Kolekcji sztuki PKO Banku Polskiego.

Ewa Maciejewska

Specjalista w PKO Banku Polskim